Jong staat voor spannend, fris, veelbelovend, vindt het gros van de cd-maatschappijen. Navis Classics, zelf een van de prilste onder de Nederlandse labels, valt als een blok voor de Russisch-Nederlandse pianist Naum Grubert - een zestiger. Als je het eerste resultaat hoort van die samenwerking, begrijp je waarom.
Grubert wijdt zijn cd aan Beethoven. Hij begint met opus 111, de laatste en raadselachtigste van de 32 sonates, waarin Beethoven zich met een overdaad aan trillers, een minimum aan motieven en extreme verschillen tussen hoog en laag (en daartussen een gapend niets) losweekt van de tijd waarin hij leefde.
In het grillige eerste deel laat Grubert het stof van ontploffende octaven zacht neerdwarrelen. Als daaruit het tweede deel, Arietta, opbloeit, richt hij de blik naar binnen: naar de stille eenvoud die ontstaat als alles is gezegd. Er zijn trillersluiers waarachter het thema zich verborgen houdt. Er is een slot dat zo onthecht is dat een weg terug ondenkbaar wordt.
Weinig musici nemen je zo mee op hun verre reis als Naum Grubert doet. De in Riga geboren pianist, die koos voor een bestaan in Nederland, hier weinig optreedt en veel lesgeeft, liet zijn band met Beethoven decennialang rijpen. Zijn interpretatie van de sonate kun je blijven beluisteren, keer op keer, zonder dat je het gevoel krijgt dat je alles al eens hebt meegemaakt.
Verder luisteren na Opus 111, naar de vroege Sonate op. 14 nr. 2 en de sonate Der Sturm is een wonderlijke ervaring die je met een smak op de grond zet. Toch is dat de volgorde die Grubert kiest. Hij laat horen dat hij ook de vroegere werken van Beethoven in hun tijd kan plaatsen. De eerste klinkt ontwapenend jong en in Der Sturm opent hij met een mooie mix van vrijheid en vorm, maar in het slotdeel wordt het grilliger en rauwer van toon. De stil makende ervaring van Opus 111 blijft achterwege. Maar ook hier laat zijn eigenzinnige visie je niet los.
Navis heeft grote plannen met Naum Grubert. Er komt meer Beethoven aan, en er zijn plannen voor een Chopin-cd. Een prachtidee.
In het grillige eerste deel laat Grubert het stof van ontploffende octaven zacht neerdwarrelen. Als daaruit het tweede deel, Arietta, opbloeit, richt hij de blik naar binnen: naar de stille eenvoud die ontstaat als alles is gezegd. Er zijn trillersluiers waarachter het thema zich verborgen houdt. Er is een slot dat zo onthecht is dat een weg terug ondenkbaar wordt.
Weinig musici nemen je zo mee op hun verre reis als Naum Grubert doet. De in Riga geboren pianist, die koos voor een bestaan in Nederland, hier weinig optreedt en veel lesgeeft, liet zijn band met Beethoven decennialang rijpen. Zijn interpretatie van de sonate kun je blijven beluisteren, keer op keer, zonder dat je het gevoel krijgt dat je alles al eens hebt meegemaakt.
Verder luisteren na Opus 111, naar de vroege Sonate op. 14 nr. 2 en de sonate Der Sturm is een wonderlijke ervaring die je met een smak op de grond zet. Toch is dat de volgorde die Grubert kiest. Hij laat horen dat hij ook de vroegere werken van Beethoven in hun tijd kan plaatsen. De eerste klinkt ontwapenend jong en in Der Sturm opent hij met een mooie mix van vrijheid en vorm, maar in het slotdeel wordt het grilliger en rauwer van toon. De stil makende ervaring van Opus 111 blijft achterwege. Maar ook hier laat zijn eigenzinnige visie je niet los.
Navis heeft grote plannen met Naum Grubert. Er komt meer Beethoven aan, en er zijn plannen voor een Chopin-cd. Een prachtidee.
Biëlla Luttmer
de Volkskrant, 15 januari 2015
Naum Grubert
Beethoven
Navis Classics
Geen opmerkingen:
Een reactie posten