Het festival SAX14 is voorbij, maar wie het saxofoongevoel wil vasthouden, kan terecht bij de nieuwe cd van Arno Bornkamp, de initiatiefnemer van het internationale saxofoonfeest waarmee de geboorte van de uitvinder van het instrument uitbundig werd gevierd.
Als saxofonist moet je in het klassieke repertoire met een lampje naar stukken speuren. Dat maakt inventief. Op zijn nieuwe cd speelt Bornkamp, samen met pianist Ivo Janssen, niet alleen saxofoonwerken van Maurice Ravel maar ook stukken die Ravel oorspronkelijk bedoelde voor piano, voor zangstem, voor viool.
Zo worden de sprookjesfiguren uit de piano- of orkestcyclus Ma mère l'oye met een subtiel gevoel voor timing en een betoverend mooie toon op de sopraansax tot leven gewekt. In Trois chansons daalt Bornkamp af naar de alt voor een Spaans sensuele sfeer. Met de postume Sonate, oorspronkelijk voor viool en piano, gaat hij terug naar de sopraan en reikt hij naar nauwelijks begaanbare hoogten. Toch houdt zijn toon ook daar zijn warmte.
Pièce de résistance is de korte opera L'enfant et les sortilèges, waarin attributen als een klok, een fauteuil en een theepot tot leven worden gewekt. Bornkamp en Janssen doen er alles aan om je Ravels avontuurlijke orkestbezetting te laten vergeten. Aan een piano plus een alt- en een sopraansax hebben ze niet genoeg. Met een slide saxophone, waarop je met schuifbewegingen je tonen kiest, zetten ze een humoristische kroon op deze meesterlijke cd.
Zo worden de sprookjesfiguren uit de piano- of orkestcyclus Ma mère l'oye met een subtiel gevoel voor timing en een betoverend mooie toon op de sopraansax tot leven gewekt. In Trois chansons daalt Bornkamp af naar de alt voor een Spaans sensuele sfeer. Met de postume Sonate, oorspronkelijk voor viool en piano, gaat hij terug naar de sopraan en reikt hij naar nauwelijks begaanbare hoogten. Toch houdt zijn toon ook daar zijn warmte.
Pièce de résistance is de korte opera L'enfant et les sortilèges, waarin attributen als een klok, een fauteuil en een theepot tot leven worden gewekt. Bornkamp en Janssen doen er alles aan om je Ravels avontuurlijke orkestbezetting te laten vergeten. Aan een piano plus een alt- en een sopraansax hebben ze niet genoeg. Met een slide saxophone, waarop je met schuifbewegingen je tonen kiest, zetten ze een humoristische kroon op deze meesterlijke cd.
Biëlla Luttmer
de Volkskrant, 26 november 2014
Arno Bornkamp
Ravel
Ottavo Recordings
Geen opmerkingen:
Een reactie posten