maandag 13 april 2015

Je klapt vooral voor Lang Langs atletiek


Met Lang Lang in de zaal verdampt het imagoprobleem van de klassieke muziek tot een wolkje dat je moeiteloos wegblaast. Vergrijsd publiek? Niet als de 32-jarige superster optreedt in het Concertgebouw. Ineens kunnen tieners en twintigers de weg naar de Van Baerlestraat wél vinden. Samen met het oudere concertpubliek springen ze overeind als het fenomeen uit China zijn armen naar achteren zwaait na een spervuur van octaven - feller, sneller en daverender dan zijn collega's. Lang Lang communiceert met zijn fans: de eerste rij op het podium krijgt een hand, voor de anderen spreidt hij zijn armen in een gebaar dat warmte en verbondenheid uitstraalt.
De waarde van zijn concerten overstijgt het puur muzikale. Hij laat zien hoe geweldig het is om Mozart te spelen: hoe je een ragfijn motiefje nog teerder en transparanter kunt neerzetten, hoe je even later lekker dwars kunt raggen op een Steinway. Klassieke regeltjes? Doet hij niet aan. Als je iets mooi vindt, ga je gewoon klappen, ook als er nog twee delen te gaan zijn. Niemand zal het in zijn hoofd halen verontwaardigd te sissen, zoals bij andere concerten. Omgekeerd kan het ook. Als Lang Lang er zin in heeft, plakt hij het slotdeel van de ene Mozartsonate vast aan de volgende. Alles mag, als het maar met oprechte bezieling gebeurt. Gloeiend van opwinding ga je de pauze in.

En dan, in de vier Ballades van zijn favoriete componist Chopin, is de betovering weg. Lang Lang lijkt zich al in de eerste maten stierlijk te vervelen. Hij tuigt de lange, eenvoudige lijnen op met blinkende glitters: even wachten voor een accent, dramatisch uithalen, akkoorden na elkaar spelen - de hele trukendoos gaat al open voordat je de tijd hebt gehad de pure melodie op je te laten inwerken. Chopin is een man van herhalingen, waarin hij telkens een nieuwe invalshoek kiest voor zijn lijnen. Dat proces, waarin de spanning heel geleidelijk wordt opgebouwd, slaat Lang Lang aan puin. Hij hopt van het ene motief naar het volgende en zet in op de contrastwerking tussen lyriek en bombast. Suikerzoet gaat over in razendsnel spierballenwerk - geweldig knap gespeeld, maar na de afsprong met driedubbele salto klap je vooral voor de atletische prestatie.

De vraag is of je daarvan een probleem moet maken. Dankzij Lang Lang is pianospelen hot. Met dank aan zijn International Music Foundation krijgen kinderen in China les op muziekscholen - op de lessenaars staat zijn eigen pianomethode - en speelden dit weekeinde honderd jonge pianisten samen met hun idool op het podium van het Concertgebouw. Het enthousiasme dat hij met die projecten teweegbrengt, daar kan zelfs de grootste Chopinvertolker niet tegenop.
Mozart en Chopin, door Lang Lang 24/11, Concertgebouw, A'dam 
Biëlla Luttmer
de Volkskrant, 26 november 2014

Geen opmerkingen:

Een reactie posten