Op je 35ste verjaardag
debuteren met het Concertgebouworkest, een mooier cadeau kun je je als dirigent
niet voorstellen. Het overkwam de Spanjaard Pablo Heras-Casado, een maestro
zonder dirigeerstokje maar met handen die poëzie kunnen oproepen.
Tegelijkertijd bieden ze een niet mis te verstane duidelijkheid op de plekken
waar een orkest behoefte heeft aan een gids. Die uitzonderlijke combinatie
leidde hem naar een eredivisiespeler als de Berliner Philharmoniker maar ook
naar fijnproeversensembles als het Freiburger Barockorchester en het Parijse
Ensemble InterContemporain.
Zijn kracht kwam het best
uit de verf in Le tombeau de Couperin, een cyclus van vier barokdansen waarmee
Maurice Ravel een monument heeft opgericht voor zijn gesneuvelde kameraden in
de Eerste Wereldoorlog. Heras-Casado werkte de dansritmen schitterend uit, met
goed doordachte tempokeuzen die zijn achtergrond in de oudemuziekpraktijk
verrieden. Met de Prélude maakt hij een vliegende start, waarna hij in de
Forlane en het Menuet juist de karakteristieke traagheid van de ritmische
bewegingen uitlichtte.
Minder ontwikkeld is zijn
grip op de orkestklank in de passages waar het complete ensemble aan zet is. In
Mendelssohns Vierde 'Italiaanse' symfonie priemde er op zulke momenten te
weinig licht door de noten. Dat viel extra op doordat Heras-Casado de lichter
geïnstrumenteerde plekken juist wel zorgvuldig en gedetailleerd doseerde.
Voor het 23ste
pianoconcert van Mozart schoof een tweede nieuwkomer aan op het podium: de
Londense pianist Paul Lewis (40). Met een spannende ritmische bite gaf hij
tegen het einde van zijn solopassages het stokje door aan het orkest. In het
tweede deel, een van de aangrijpendste langzame delen uit de geschiedenis,
bereikten Lewis en Heras-Casado een verbluffende eenheid, die ook de
orkestleden vleugels gaf. Zeldzaam gaaf was het moment waarop fluit en fagot
met elkaar samensmolten tot één rijk gekleurde stem. Als een dirigent zijn
musici zo kan inspireren, vergeef je hem zijn minder ontwikkelde kanten met
liefde.
Mozart, Mendelssohn, Ravel. Paul Lewis, Koninklijk Concertgebouw-orkest o.l.v. Pablo Heras-Casado. Amsterdam, Concertgebouw, 21/11.
de Volkskrant, 23 november 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten