Wanneer ze de eeuwenoude muren van de Haarlemse St. Bavo liet beven onder de klanken van het kerkorgel, was het moeilijk te geloven dat zij het was, Marie-Claire Alain, een kleine vrouw in mantelpak, die het immense apparaat van blaasbalgen, slangen en pijpen had bespeeld.
Gisteravond is bekend gemaakt dat de Franse organiste en musicologe, 'de koningin van het orgel', is overleden. Ze is 86 jaar geworden.
Marie-Claire Alain was geliefd om haar transparante, emotionele spel. Duizenden concerten gaf ze en tot vlak voor haar dood speelde ze 's zondags nog tweemaal tijdens de kerkdienst. In Nederland trad ze meer dan eens op, in de Groningse Martinikerk of tijdens de Haarlemse Orgelmaand.
Voor Marie-Claire Alain sprak het vanzelf dat ze orgel ging spelen. Thuis in Saint-Germain-en-Laye, bij Parijs, was haar vader organist en amateur-orgelbouwer. Het instrument waarop ze leerde spelen had hij zelf gebouwd. Iedere avond klonk er Bach - op het orgel of gezongen door haar oudere broers en zus. Van haar oudste broer, de componist Jehan Alain, kreeg ze haar eerste orgellessen en op haar 11de gaf ze haar eerste concert.
Ze speelde werken van de oude Buxtehude tot haar tijdgenoot Messiaen maar haar grote liefde bleef de muziek van Johann Sebastian Bach, de componist met wie ze was opgegroeid. 'Bach was bijna een familieziekte', bekende ze tijdens een interview.
Sinds het begin van de jaren vijftig maakte ze meer dan 260 grammofoonplaten en cd's van de grote orgelwerken uit de geschiedenis - beginnend met composities van Bach die nog niet eerder op plaat waren gezet. Ze nam daarna de complete orgelwerken van Bach op, maar toen ze zich had verdiept in zijn handschriften en vingerzettingen, kwam ze op andere ideeën. Ze zou nog tweemaal haar visie op zijn werken bijstellen en die nieuwe inzichten op de plaat vastleggen.
Marie-Claire Alain was geliefd om haar transparante, emotionele spel. Duizenden concerten gaf ze en tot vlak voor haar dood speelde ze 's zondags nog tweemaal tijdens de kerkdienst. In Nederland trad ze meer dan eens op, in de Groningse Martinikerk of tijdens de Haarlemse Orgelmaand.
Voor Marie-Claire Alain sprak het vanzelf dat ze orgel ging spelen. Thuis in Saint-Germain-en-Laye, bij Parijs, was haar vader organist en amateur-orgelbouwer. Het instrument waarop ze leerde spelen had hij zelf gebouwd. Iedere avond klonk er Bach - op het orgel of gezongen door haar oudere broers en zus. Van haar oudste broer, de componist Jehan Alain, kreeg ze haar eerste orgellessen en op haar 11de gaf ze haar eerste concert.
Ze speelde werken van de oude Buxtehude tot haar tijdgenoot Messiaen maar haar grote liefde bleef de muziek van Johann Sebastian Bach, de componist met wie ze was opgegroeid. 'Bach was bijna een familieziekte', bekende ze tijdens een interview.
Sinds het begin van de jaren vijftig maakte ze meer dan 260 grammofoonplaten en cd's van de grote orgelwerken uit de geschiedenis - beginnend met composities van Bach die nog niet eerder op plaat waren gezet. Ze nam daarna de complete orgelwerken van Bach op, maar toen ze zich had verdiept in zijn handschriften en vingerzettingen, kwam ze op andere ideeën. Ze zou nog tweemaal haar visie op zijn werken bijstellen en die nieuwe inzichten op de plaat vastleggen.
Biëlla Luttmer
de Volkskrant, 27 februari 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten