Bij elk concert lijkt Frans Brüggen breekbaarder te
worden. In de Doelen schuifelde de dirigent het podium op aan de arm van zijn
goede vriend en mede-oprichter van het Orkest van de Achttiende Eeuw, Sieuwert
Verster. Eenmaal op de bok was alles anders.
Met gerichte karateslagen liet Brüggen zijn troepen
weten waar en in welke sfeer hij zijn inzetten wenste. Vanuit de elleboog
brachten zijn gigantische, lange handen nuances aan: horizontaal golvend voor
frases zonder accenten, of springerig als een jonge hond.
Hij viert met zijn wereldberoemde ensemble zijn liefde
voor de muziek van Beethoven: in drie avonden komen alle vijf pianoconcerten
voorbij, aangevuld met Brüggens eigen compilatie van dansen met als uitsmijter
een solo voor een authentieke posthoorn.
Die Beethovenliefde is niet nieuw. Vorig jaar liet hij
de complete symfonieën van zijn Weense held voorbijkomen en vier jaar geleden
hoorden we zijn visie op de complete Pianoconcerten. Net als destijds is
Kristian Bezuidenhout in de Doelen de solist van dienst.
En toch is Brüggens Beethoven een andere. Direct al in
het openingsdeel van het Tweede pianoconcert lieten de contrabassen hun snaren
knallen met een heftigheid die je zelfs in onze tijd van elektronische beats
van je stoel vaagt. Direct daarna streek hij zijn publiek over de bol: de
handen golfden horizontaal, het orkest fluisterde tere zanglijnen. Die extremen
zijn groter geworden, alsof Brüggens relatie met de componist is verschoven van
bewonderaar naar vertrouweling.
Ook Kristian Bezuidenhout heeft zijn band met
Beethoven de afgelopen jaren verdiept. Hij is vrijer en uitgesprokener in zijn
keuzes. De relatie met de oude, ervaren Brüggen is gelijkwaardiger dan bij
eerdere concerten. Daarbij helpt het instrument dat hij bespeelt, een Conrad Graf
uit 1824 uit de collectie van Edwin Beunk.
In het Eerste pianoconcert liet Bezuidenhout stiltes
vallen: lijntjes stokten en werden opgevangen door Brüggen. De spanning liep op
in de cadensen, de plekken waarin de solist zich in alle glorie aan zijn publiek
laat horen, zonder tussenkomst van het orkest. Bezuidenhout raasde over de
toetsen. Het laatste deel werd een uitdagend ritmische rondedans waarin
Bezuidenhouts piano en de kleuren van het Orkest van de Achttiende Eeuw in
elkaar verstrengeld raakten, zich van elkaar losmaakten en uiteindelijk in een
gezamenlijke triomf eindigden.
Beethoven. Kristian Bezuidenhout, Orkest van de Achttiende Eeuw o.l.v. Frans Brüggen. Rotterdam, de Doelen, 10/11. Tot 12/11.
de Volkskrant, 12 november 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten