In dertien aria’s zapt de mezzosopraan
Joyce DiDonato op haar nieuwe cd Drama Queens langs cliffhangers uit het
barokrepertoire. Met Il complesso barocco, het ensemble van de dirigent Alan
Curtis, vliegt ze van hoogtepunt naar hoogtepunt in de liefdeslevens van
Berenice, Ifigenia of Alcina. De cd is mooi samengesteld, met verrassingen van
Orlandini, Porta, Keiser en Giacomelli tegenover erkende meesterstukken van
Monteverdi, Händel, Hasse en Haydn. Op het podium zou een zangeres al na drie van
zulke grote aria’s instorten maar in de beslotenheid van de Villa San Fermo in
de Italiaanse plaats Lonigo kon de Amerikaanse diva tussen de emoties door op
adem komen. In de aria van de Spaanse prinses Galsuinde bijvoorbeeld, die ze in
de opera Fredegunda van Reinhard Keiser zo hartverscheurend mooi laat wenen dat
je zou willen dat haar kwellingen eindeloos doorgaan. Haar snelle vibrato in een
woedeuitbarsting van de Perzische koningin Rossane neem je dan graag voor lief.
de Volkskrant, 21 november 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten